Eindelijk..........

is er weer een blok klaar van de Nearly Insane.

En dat werd ook wel weer eens tijd.

Ik werk alleen op de Bee aan deze quilt.

Dus echt snel gaat het niet.

En omdat onze Bee "steekje terug" heet, denk ik dat die naam gebaseerd is op het feit dat ik nog wel eens wat aan het uithalen ben.

Dit is ook weer een blok met 119 stukjes.

En de laatste stukjes heb ik thuis aan elkaar gezet.

Ik was dit blok zo zat, die moest snel afgemaakt worden.

Ik moet eigenlijk thuis ook aan deze quilt gaan werken.

Het duurt allemaal veel te lang zo. De vorige update was in November.

Schaamteloos toch?

Iedere maand een blok af, zou mooi zijn.

Ik kan het gaan proberen, dus wie weet.

Vorige week viel er ook weer een Siggy op de mat.

Ik had op de blog van Klazien gelezen dat zij ook Siggies verzameld.

En heb haar toen gevraagd of zij met mij wilde ruilen.

Dat hadden wij nog niet gedaan.

Dit is Siggy nummer 349.

Ook iets wat niet zo snel gaat.

Maar het blijft leuk, zo'n zachte envelop open te maken.

Een extra hulpje.

Onze oudste dochter was twee weken op vakantie met haar lief.

En wij kregen de parkiet te logeren.

Omdat wij zelf ook een parkiet hebben, was het de vraag hoe dat samen zou gaan.

Eerst was het een beetje naar elkaar kijken.

Maar het duurde niet zo lang voordat zij bij elkaar op bezoek gingen.

Het werden dikke vrienden.

De logee had nog een leuke eigenschap.

Als ik op mijn bureau met lapjes bezig was, kwam die kijken.

En het duurde niet lang, of hij ging ook met lapjes aan de gang.

Dat soort dingen is hij thuis niet gewend.

Want meer dan een knoop aannaaien wordt daar niet gedaan.

Het andere mag Moeders doen.

Dat doe ik met liefde, want ze zijn er erg dankbaar voor.

De Parkiet is weer naar zijn eigen huis.

En ik heb hem een lapje mee gegeven.

Het lapje waar de parkiet mee sleepte is er een van de OctaBlom.

Ik ben nu bezig de vierde rij eraan te zetten.

Daaronder nog een klein stukje van de Varia-Hex.

Ook daar wordt nog steeds aan gewerkt.

En zover zijn de vingerhoedjes.

Het gaat heel langzaam, steeds even tussendoor.

Inmiddels zijn het 1924 vingerhoedjes.

Ja, en dan hebben wij deze quilt ook weer in de kamer hangen.

De vraag is alleen, voor hoelang nog.

Het ziet er allemaal niet echt rooskleurig uit.

Maar goed, iedere dag dat het nog kan, genieten wij van de quilt.

Terugkom ochtend.

Iedere winter gaan wij met ons Quiltgroepje nog 4 of 5 avonden naar onze lesgeefster Cock.

Wij allemaal hebben bij haar het quilten onder de knie gekregen.

Allemaal zijn wij gestart in andere groepen.

Door de jaren heen veranderde de indeling van de groepen.

Zo zijn wij met z'n vijven bij elkaar in de groep gekomen.

En dat is al jaren zo.

Het zijn altijd weer hele gezellige avonden.

Ieder voorjaar is er dan een terugkom ochtend van alle groepen.

Om aan elkaar te laten zien wat er die winter gemaakt is.

Cock woont met haar man op een boerderij, en heeft genoeg ruimte om de quilts op te hangen.

In de voormalige koeienstal is dan de Show and Tell.

Waarna de quilts in de open schuur worden gehangen.

In de pauze kan je dan daar de quilts gaan bekijken en of er foto's van maken.

Er waren weer heel veel mooie quilts gemaakt.

Deze quilts hebben Cock, Gilda en Gerie van het Quiltersgilde gekregen toen zij, dit voorjaar, afscheid namen als regiovertegenwoordigers van Zuid Holland Zuid.

Deze quilt lag in de stal, zodat de maakster er over kon vertellen.

Het patroon van deze hexagonnenquilt komt uit een Quiltmania.

Het was weer een geslaagde ochtend, met veel mooie quilts.

Jammer dat ik eerder weg moest, ik kon niet van alles een foto maken.