Op de valreep.........

Nog even een blogje plaatsen.

Zo aan het einde van 2012 realiseer ik mijzelf hoe snel dit jaar weer voorbij is gegaan.

2012 is voor ons niet het makkelijkste jaar geweest.

Dat moeten wij ook maar snel proberen te vergeten.

En er vanuit gaan dat het alleen maar beter gaat worden.

 

Ik ben blij dat wij de kortste dag weer gehad hebben, zodat nu de dagen alleen nog maar langer worden.

Een maand verder kan je dat op een heldere dag goed merken.

Deze donkere dagen zijn niks voor mij.

Ik zou denk ik heel goed voor een winterslaap in aanmerking komen.

 

In de Anna gaan ze vanaf het Januari nummer starten met iedere maand een pannenlap.

De eerste pannenlap is bijna hetzelfde als de pannenlap die ik zo'n 40 jaar geleden gehaakt heb.

Ik vond het wel grappig.

 

Deze quiltspulletjes staan ook in het Januari nummer.

Ik heb van gekregen verjaardagsgeld een abonnement genomen.

Er staan vaak best wel leuke dingen in.

 

 Verder wil ik alle lieve lezers bedanken voor het langskomen en reageren op mijn blog.

Het is iedere keer weer een feestje om de reacties te lezen.

Voor vanavond wens ik iedereen een veilige en gezellige jaarwisseling toe.

En voor het nieuwe jaar wens ik voor iedereen, gezondheid, geluk , gezelligheid en heel veel creatieve uitspattingen toe!

Stap voor stap.........

komen de afleveringen van de "Easy Street" iedere vrijdag op deze blog te staan.

En dan merk je ook hoe snel een week gaat.

Ik ben niet zo snelle quiltster.

Het tempo is behoorlijk hoog, voor mijn gevoel.

Iedere maandag kan je op dezelfde blog kijken hoeveel quiltsters die stap dan al klaar hebben.

Allemaal "turbo's" zijn het, ongelooflijk.

Als je daar gevoelig voor bent, krijg je daar een complex van.

Ik laat mij daar niet meer gek door maken.

Ik weet al heel lang dat ik altijd een paar stappen langzamer ben.

Ik ben nu met stap 3 klaar, 4 en 5 liggen nog te wachten.

Het is allemaal naaimachine werk en dat kan ik niet te lang achter elkaar doen.

De rug en nek vinden dat niet leuk.

Daarom heb ik ook maar een "ufo"uit de kast gehaald.

Zover was die, toen die in de kast verdween.

En nu is het borduurwerk klaar.

Nu nog even bedenken wat ik er verder mee ga doen.

Inlijsten of er een wandkleedje van maken.

Als ik het weet laat ik het resultaat wel zien.

 

 

 

En dan wil ik tot slot iedereen die hier langskomt,

FIJNE KERSTDAGEN

toewensen.

 

 

 

Easystreet.

Een nieuwe mystery van Bonnie K Hunter.

De vorige was ook heel leuk, maar daar ben ik niet verder mee gekomen dan het uitprinten van alle beschrijvingen.

Een paar weken geleden las ik op haar blog dat er een nieuwe aan zat te komen.

En eigenlijk had ik wel zin om daaraan mee te doen.

Een nieuwe uitdaging, vorige week was de eerste stap.

 192 4-patches, wat een productie.

Vandaag staat stap 2 op de Blog van Bonnie.

128 Flying Gees.

Ik heb weer een paar dagen wat te doen.

Zoals beloofd, en 50 volgers.

In het vorig blogje had ik beloofd een foto te plaatsen als er weer een nieuwe rij aan de Nearly Insane gemaakt zou zijn.

 

Een beetje met je hoofd draaien moet je wel, om het goed te zien.

Het was een heel gepuzzel om het goed op de foto te krijgen.

Ik heb al eerder geschreven dat ik deze quilt op de"quilt as you go" manier aan elkaar zet.

Zodoende kan ik dus ook de achterkant laten zien.

 

 Vorige week viel het mij ineens op dat ik 50 volgers heb.

Nu op naar de......

Verder zijn wij druk bezig met oplossingen te zoeken voor jongste.

Deze week had zij een informatief gesprek bij beschermd wonen.

Helemaal overstuur kwam zij daarvan thuis.

"Je denkt toch niet dat ik bij die gestoorden gaat wonen" was haar reactie.

En toch denken wij dat het goed voor haar is, om onder begeleiding haar leven weer op de rit te krijgen.

Zij wil van ons zo weinig aannemen.

Terwijl wij bezig zijn oplossingen te vinden hoe zij haar schulden moet afbetalen, is zij alweer op sites aan het kijken naar nieuwe modelpaarden voor haar verzameling.

Het lijkt wel of het haar allemaal niets doet.

Zij gaat nu wel drie dagen naar opname vervangende dag behandeling van GGZ.

Het valt allemaal nog niet mee.

 

 

Even wat laten horen.

Het is al weer een aantal weken geleden dat ik een blogje heb geplaatst.

Ik heb daar niet altijd de energie voor.

Ook blogs lezen en op reageren lukt nog niet altijd.

Er zijn zoveel zorgen die door mijn hoofd gaan.

Jongste is sinds vrijdag weer bij ons thuis.

 Het samenwonen is, zoals iedereen wel verwachte, geescaleerd.

Ze heeft buiten haar spulletjes, helemaal niets meer.

Al haar spaargeld is op, en er is heel veel gekocht op haar naam.

Dat moet allemaal betaald worden.

Het vriendje zat al in de schuld sanering.

En daar zal jongste ook wel in terecht komen.

Wij geven haar onderdak en eten, maar de financien moet zij zelf regelen.

Daar moet zij wel op aangestuurd worden, en dat valt niet mee.

Wij blijven hopen dat zij een keer in gaat zien, dat zij goede begeleiding nodig heeft.

Van ons wil zij nog steeds niet zoveel aan nemen.

Dus gaan wij maar weer met elkaar op zoek naar de juiste hulp.

Heel veel zorgen dus.

Gelukkig krijgen wij heel veel steun van onze andere kinderen.

Maar ik wil jullie ook nog wel wat quilterigs laten zien.

Zo nu en dan lukt het me wel om wat steekjes te zetten.

Zo zijn er wat blokjes van de Nearly Insane klaar.

Deze had ik allemaal nog niet laten zien.

Met deze vijf is er weer een rij klaar.

Ik heb het al eerder verteld dat ik ze op de Quilt as you go manier aan elkaar zet.

Daar ben ik nu aan bezig.

In het volgende blogje hoop ik te kunnen laten zien, dat de rij aan de quilt zit.

Wij moeten verder.

Allereerst wil ik iedereen bedanken die op wat voor manier dan ook heeft gereageerd.

Per mail, telefoon of via deze blog, het was heel fijn zoveel bemoedigingen te krijgen.

Bedankt daarvoor!

Wij zijn nog niet uit de zorgen.

Jongste heeft bij GGZ een jongen leren kennen.

Zij en Hij hebben ontslag genomen bij GGZ, tegen de wil van de behandelaar in, en wonen nu samen.

En binnen 10 dagen waren zij verloofd.

En wij staan aan de zijlijn.

Toe te kijken hoe ook dit weer fout gaat.

Als je kind 21 is heb je nergens meer inspraak in.

Ook al heeft zij veel kinderlijker gedrag.

Alle deuren van de hulpverlening zijn voor ons gesloten.

Ik weet dat wij er afstand van moeten nemen.

Mijn verstand is het daar wel mee eens maar mijn gevoel nog niet.

Gelukkig zijn de vakanties weer voorbij.

En is mijn werk op school en bij de knutselclub weer begonnen.

Niet dat mijn hoofd daar naar staat.

 Je bent tenminste even met je gedachten ergens anders mee bezig.

Want wij moeten toch weer verder.

Hoe het gaat.

Het gaat allemaal wel weer wat beter, jongste is over geplaatst naar een open afdeling.

En naar een GGZ dichter bij huis.

Dat is voor ons makkelijker om op bezoek te gaan.

De eerste weken was jongste erg afwezig door de medicijnen.

Dat wordt nu afgebouwd, en wij zien onze dochter weer een beetje op deze wereld terug komen.

Maar wij zijn er nog niet.

De vraag, "hoe nu verder" is nog niet beantwoord.

Eigenlijk heeft onze dochter begeleiding nodig in haar leven.

Vanaf haar vijfde jaar lopen wij met haar bij de hulpverlening.

Maar jongste denkt, dat zij het zonder hulp kan.

Vanaf haar 18de jaar is zij zonder bergeleiding.

En het is vanaf die tijd niet goed gegaan met haar.

Wij blijven zoeken en hopen op betere tijden.

Makkelijk is het zeker niet.

Ik doe zelf bijna niets meer aan quilten of andere werkjes.

Het lijkt of mijn handen vastgebonden zijn.

Maar ooit komt de zon weer achter de wolken vandaan.

Ik ben er even niet!

Ik ben even niet in staat om blogjes te schrijven.

Gisteravond in onze jongste dochter opgenomen in een gesloten afdeling van GGZ.

Daar is heel wat aan vooraf gegaan.

Als het allemaal weer een beetje rustiger is hoop ik dat het wel weer lukt.

Bee.

Iedere maand ga ik naar de Bee bij het Quilterspalet.

Onze Bee heet "Steekje Terug".

In mijn vorige blog heb ik al verteld dat die naam op mij erg van toepassing is.

Natuurlijk hebben wij dan ook een "Show and Tell".

Vorige week was de laatste Bee voor de vakantie.

De volgende is pas weer in September.

Ik heb even een rondje gemaakt met mijn foto toestel.

Elly de V. is met de punten bezig van haar Dear Jane, die zij van allemaal paarse lapjes maakt.

Elly S. is aan een quilt voor haar dochter bezig.

Elly is de bogen er op aan het Appliceren.

Deze mooie quilt had Ans S. bij zich.

En die was Ans deze keer aan het door quilten.

Els heeft een blok van de "Civil War" bij zich.

Coby is aan haar "Little Treasure" aan het werk.

Lia was de bies aan het vastmaken om de Kerstquilt van Lynette Anderson.

Die is zeker klaar voor Kerst dit jaar.

Bernadet is aan de kleine rondjes aan het werken van......

...de "Pie & Tart".

Bernadet had nog meer moois in haar tas zitten.

De "Ocean Waves".

En de "Dear Jane" in regenboog kleuren.

Ik zelf had weer een blok van de "Nearly Insane" bij me, om aan te werken.

Niet zo'n ingewikkelde dan de vorige.

Meer dames waren er niet, maar het was daarom niet minder gezellig.

Het zijn echt van die avonden waar ik de hele maand naar uitkijk.

 Dit keer duurt het wat langer voordat wij elkaar weer zien.

 

Eindelijk..........

is er weer een blok klaar van de Nearly Insane.

En dat werd ook wel weer eens tijd.

Ik werk alleen op de Bee aan deze quilt.

Dus echt snel gaat het niet.

En omdat onze Bee "steekje terug" heet, denk ik dat die naam gebaseerd is op het feit dat ik nog wel eens wat aan het uithalen ben.

Dit is ook weer een blok met 119 stukjes.

En de laatste stukjes heb ik thuis aan elkaar gezet.

Ik was dit blok zo zat, die moest snel afgemaakt worden.

Ik moet eigenlijk thuis ook aan deze quilt gaan werken.

Het duurt allemaal veel te lang zo. De vorige update was in November.

Schaamteloos toch?

Iedere maand een blok af, zou mooi zijn.

Ik kan het gaan proberen, dus wie weet.

Vorige week viel er ook weer een Siggy op de mat.

Ik had op de blog van Klazien gelezen dat zij ook Siggies verzameld.

En heb haar toen gevraagd of zij met mij wilde ruilen.

Dat hadden wij nog niet gedaan.

Dit is Siggy nummer 349.

Ook iets wat niet zo snel gaat.

Maar het blijft leuk, zo'n zachte envelop open te maken.

Een extra hulpje.

Onze oudste dochter was twee weken op vakantie met haar lief.

En wij kregen de parkiet te logeren.

Omdat wij zelf ook een parkiet hebben, was het de vraag hoe dat samen zou gaan.

Eerst was het een beetje naar elkaar kijken.

Maar het duurde niet zo lang voordat zij bij elkaar op bezoek gingen.

Het werden dikke vrienden.

De logee had nog een leuke eigenschap.

Als ik op mijn bureau met lapjes bezig was, kwam die kijken.

En het duurde niet lang, of hij ging ook met lapjes aan de gang.

Dat soort dingen is hij thuis niet gewend.

Want meer dan een knoop aannaaien wordt daar niet gedaan.

Het andere mag Moeders doen.

Dat doe ik met liefde, want ze zijn er erg dankbaar voor.

De Parkiet is weer naar zijn eigen huis.

En ik heb hem een lapje mee gegeven.

Het lapje waar de parkiet mee sleepte is er een van de OctaBlom.

Ik ben nu bezig de vierde rij eraan te zetten.

Daaronder nog een klein stukje van de Varia-Hex.

Ook daar wordt nog steeds aan gewerkt.

En zover zijn de vingerhoedjes.

Het gaat heel langzaam, steeds even tussendoor.

Inmiddels zijn het 1924 vingerhoedjes.

Ja, en dan hebben wij deze quilt ook weer in de kamer hangen.

De vraag is alleen, voor hoelang nog.

Het ziet er allemaal niet echt rooskleurig uit.

Maar goed, iedere dag dat het nog kan, genieten wij van de quilt.