Wij moeten verder.

Allereerst wil ik iedereen bedanken die op wat voor manier dan ook heeft gereageerd.

Per mail, telefoon of via deze blog, het was heel fijn zoveel bemoedigingen te krijgen.

Bedankt daarvoor!

Wij zijn nog niet uit de zorgen.

Jongste heeft bij GGZ een jongen leren kennen.

Zij en Hij hebben ontslag genomen bij GGZ, tegen de wil van de behandelaar in, en wonen nu samen.

En binnen 10 dagen waren zij verloofd.

En wij staan aan de zijlijn.

Toe te kijken hoe ook dit weer fout gaat.

Als je kind 21 is heb je nergens meer inspraak in.

Ook al heeft zij veel kinderlijker gedrag.

Alle deuren van de hulpverlening zijn voor ons gesloten.

Ik weet dat wij er afstand van moeten nemen.

Mijn verstand is het daar wel mee eens maar mijn gevoel nog niet.

Gelukkig zijn de vakanties weer voorbij.

En is mijn werk op school en bij de knutselclub weer begonnen.

Niet dat mijn hoofd daar naar staat.

 Je bent tenminste even met je gedachten ergens anders mee bezig.

Want wij moeten toch weer verder.